De bucketlist als bron van klimaatschade

Laatst sprak ik een kennis die vol enthousiasme vertelde van zijn vele vliegreizen. De volgende ging richting Rome, want dat stond nog op z'n bucketlist. Ik vertelde hem dat hij ‘climate illiterate’ was en dat vond hij een mooi begrip.

Volgens mij is het ‘wensenlijstje’ een recent verschijnsel, want ik zie het nu als een ziekte overal opduiken. Mensen steken elkaar aan. Zonder bucketlist doe je niet mee. En jouw wensenlijstje wordt pas serieus gewaardeerd als er ‘bijzondere dingen’ op staan.
Op die manier wordt klimaatschadelijk gedrag en dan vooral vliegen gestimuleerd. Want jouw weekje Ardennen verbleekt bij de reis naar Thailand van een collega. Dus moet je met je wensen daar weer overheen.

Een bucketlist kan oneindig veel dingen bevatten en net als reclame maakt het je niet gelukkig. Integendeel zou ik zeggen. Door de nadruk te leggen op wat je niet hebt en waar je nog niet bent geweest, kweek je onnodig verlangen en daarmee ontevredenheid. En door je bucketlist af te werken wordt je ook niet gelukkig. Want er is altijd wel weer iets anders om naar te streven. Een wensenlijst groeit vanzelf weer aan. Bovendien zet je jezelf onder druk, want er moet geld verdiend worden om die luxe te betalen.

In de media verschijnen met regelmaat berichten van mensen die weer iets ongelooflijks gedaan hebben. Alle gletsjers beklommen, alle landen bezocht. Nergens lees ik de ‘bijsluiter’, waarin staat hoeveel onnodige uitstoot ze daarmee hebben veroorzaakt. Het is totaal vanzelfsprekend en geaccepteerd dat een individu zoveel kapot mag maken. Er is geen enkele grens aan hoeveel fossiele brandstoffen 1 mens mag verstoken.
Dat is zeer oneerlijk naar de 3 miljard niet-consumenten op de wereld. Die hebben dit soort mogelijkheden helemaal niet en lopen kans om slachtoffer te worden van de schade die 5 miljard consumenten veroorzaken. Hun protesten daartegen zijn voor ons nauwelijks hoorbaar.

Is er dan niemand die zo'n ‘held’ terechtwijst, of aanspreekt op zijn buitensporige verbruik van fossiele brandstoffen? In een wereld waarin de klimaatcrisis serieuze vormen begint aan te nemen.

Daarom mijn pleidooi om de consument niet langer uit de wind te houden, maar eerlijk te zijn over de klimaatschade die hij, bewust of onbewust, rechtstreeks of indirect, veroorzaakt.